نوآوری برای شکوفایی نیاز به اکوسیستم دارد

اگر سازمانتان به دنبال نوآوری بیشتر در سال ۲۰۱۹ است (و البته کیست که به دنبالش نباشد؟)، یک خبر خوب و یک خبر بد برایتان داریم.

خبر خوب: براساس کتاب سال ۲۰۰۵ توماس ال فریدمن، زمین بیش‌ازپیش به سمت مسطح شدن پیش می‌رود- به این معنی که نوآوری دیگر تنها به سیلیکون ولی محدود نمی‌شود.

شاید ناعادلانه به‌نظر برسد، اما جهانِ نوآوری مسطح نیست.

فیل بادن، مدرس ارشد

فیونا موری، رئیس دانشکده‌ی نوآوری که یافته‌های پژوهشی را در وبینار اخیر آموزش اجرایی ام‌آی‌تی ‌اسلون ارائه کرد، می‌گوید: «جاهای بسیاری خارج از سیلیکون ولی هست که نوآوری در آنها روی می‌دهد- لندن، تل‌آویو، نیویورک، بوستون. نوآوری را در آسیا، در سراسر چین در پکن و شانگهای و شنژن، و در آفریقا، در جاهایی مانند لاگوس و آکرا و کیپ تاون نیز مشاهده می‌کنیم.»

خبر بد: جهان کاملا مسطح نیست یا به‌هرحال هنوز نیست. برخلاف تز فریدمن که جهانی شدن هر چیزی را در هر جایی از دنیا امکان‌پذیر می‌کند، تحقیقات ام‌آی‌تی اسلون نشان می‌دهد که وقتی نوبت به نوآوری می‌رسد، جهان ناهمواری‌ها و پستی‌بلندی‌های بیشماری دارد.

در واقع، هات‌اسپات‌های جغرافیایی یا «اکوسیستم‌های نوآوری» وجود دارد که در آن ایده‌ها از آغاز تا اجرا مسیر چندان طولانی‌ای ندارند. فیل بادن، سخنران وبینار و مدرس ارشد متخصص در زمینه‌ی نوآوری و کارآفرینی می‌گوید: «ما از طریق همکاری با شرکای منطقه‌ای در سراسر جهان و به واسطه‌ی برنامه جهانی‌مان به نام REAP [برنامه شتاب کارآفرینی منطقه‌ای] این روش را کشف کردیم.»

نقش‌آفرینان اصلی

اکوسیستم‌های نوآوری در سطح جهانی پنج ذینفع اصلی دارند. «مارپیچ سه گانه» سنتی که مدت‌هاست نوآوری را به پیش می‌برد- دانشگاه، دولت و شرکت‌ها- در حال حاضر دو نقش‌آفرین اضافی را نیز به همراه دارد: کارآفرینان و سرمایه‌ی ریسک.» بادن توضیح می‌دهد: «خیلی مهم است که کارآفرینانی مبتنی بر نوآوری داشته باشید. این افراد بنیان‌گذار شرکت‌های آینده خواهند بود. نمی‌توانید شرکت‌های امروزی را تنها [در یک اکوسیستم] داشته باشید، باید آن دسته از رهبرانی را داشته باشید که قصد تولید شرکت‌های آینده را دارند.»

موری و بادن «سرمایه‌ی ریسک» را واجب‌تر از سرمایه‌گذاری خطرپذیر می‌دانند- سرمایه‌ی ریسک از محدوده‌ی «دوستان، خانواده و آشناها» گرفته تا سرمایه‌گذاران فرشته، سرمایه‌داران خطرپذیر، سهام خصوصی و حتی وام‌دهندگان تجاری متغیر است. بادن می‌گوید: «هرکسی امکان دسترسی به سرمایه‌گذاران خطرپذیر را ندارد؛ پس مهم است که بدانید دیگران می‌توانند این کمک مالی را برایتان فراهم کنند.»

برج عاج، خدانگهدار

موری و بادن شرکت‌هایی را که از روند تحقیق و توسعه‌ی سنتی و درون‌نگر در گذشته استفاده کرده‌اند تشویق می‌کنند تا در عوض از استارت‌آپ‌ها و کارآفرینان بهره‌ گیرند تا به آزمایش و تکرار برای آنها کمک کنند. به عقیده‌ی موری: «همانطور که از همکاری با سازمان‌های بزرگ دولتی و خصوصی آموخته‌ایم، آزمایش سریع پیش‌فرض‌ها بسیار دشوار است به خصوص اگر فرایندهایتان به نحوی طراحی شده‌اند که به دقت ارزش بالاتری از سرعت بدهند.»

اکوسیستم‌های نوآوری: بهره‌مندی از قدرت آنها برای موفقیت سازمانی و تغییر استراتژیک

از سوی دیگر، استارت‌آپ‌های کارآفرینی در تکرار و بازآفرینی سریع بسیار موثر هستند. موری می‌گوید: «آنچه که این استارت‌آپ‌ها به خوبی انجام می‌دهند، تعریف، نظم دادن و آزمایش فرضیات از طریق مجموعه‌ای از آنچه است که آن را «حلقه‌های نوآوری» می‌نامیم.

بنابراین، یکی از مزایای رفتن از فرایند تحقیق و توسعه‌ی صرفاً داخلی به کار خارجی این است که واقعا می‌توانید به دانشگاه‌ها و استارت‌آپ‌ها در یک اکوسیستم تکیه کنید تا این آزمایشات را برایتان انجام دهند.» موری و بادن معتقدند همانطور که رهبران شرکت‌ها شروع به تعامل در اكوسيستم‌های نوآوری می‌كنند، باید از سه مشکل رایج نیز مطلع باشند:

• ترس از شکست، که به قول بادن «حرفی رکیک در حوزه‌ی نوآوری» است. در حالی که هیچ رهبری نمی‌خواهد «شکست» بخورد، اتخاذ رویکرد تجربی به موفقیت می‌تواند نوآوری‌های بیشتر را در سازمان‌های خودرای پرورش دهد.
• تمایل به نتایج فوری. بادن هشدار می‌دهد: «تعامل با اکوسیستم نیاز به زمان دارد. اکوسیستم ارگانیسمی زنده است. نمی‌توانید به‌محض اجرای آن انتظار نتایج فوری داشته باشید. باید بادقت ادامه دهید.»