آیا سازمان شما آماده مواجهه با آینده است؟

«ما به‌واسطه فناوری اطلاعات به‌عنوان موتور پیشرفت بشر، وارد عصر جدیدی شده‌ایم. انستیتو جهانی مکنزی، داده‌های بزرگ را به‌عنوان سرحد بعدی برای نوآوری، رقابت و تولید نام‌گذاری کرده است. اما ما دیدگاه متفاوتی داریم. ما معتقدیم که این امر برای داده‌های بزرگ و تحلیل‌های پیشرفته مبالغه‌آمیز است. این موارد به مرور به تکنیک‌های مهمی برای باقی‌ماندن در میدان رقابت تبدیل خواهند ‌شد، اما به این دلیل که اطلاعات هرروزه بیشتر و ارزان‌تر در دسترس خواهد بود، ظرفیت آنها برای ارائه هرگونه سازمان مدرنی با مرزهای پیشرو، کاهش می‌یابد.»

جولیان بیرکینشاو، استاد استراتژی و کارآفرینی و مدیر آکادمی موسسه نوآوری و کارآفرینی لندن است که در تحقیقات خود درمورد کسب‌وکارها در عصر جدید به همراه همکارانش اعلام می‌دارد که کسب‌وکارها، برای موفقیت در جهانی که به سرعت درحال تغییر است، نیاز به اتخاذ روش‌های پیشران (fastforward) دارند.

صراحت عمل، اعتقاد راسخ درونی

با این اوصاف، جایگزین موسساتی با سرعت عمل کم چه‌خواهد بود؟ مدیران مدبر، درک صحیحی از هردو بعد فرصت‌ها و تهدیدهای اطلاعات دارند. آنها تشخیص داده‌اند که مزیت رقابتی، زودگذرتر از چیزی است که به‌نظر می‌رسد. آنها روشی را که ما آن‌را روش پیشران می‌نامیم، برای کسب‌وکار انتخاب کرده‌اند. آنها بر صراحت عمل در مقابل جزئیات آنالیز تاکید می‌کنند و به‌راحتی بر قضاوت‌های عقلانی مطمئن تکیه می‌کنند. به‌عنوان مثال، رشد فوق‌العاده آمازون تمام قوانین ایجادشده در رابطه با تمرکز شرکت روی هسته رقابتی آن را به چالش کشیده است. موفقیت آنها از بینش عمیق از نیازهای مشتریان شکل گرفته‌است و این فرض که، اگر ارزشی برای مشتریان ایجاد کنید، رشد و سود به‌دنبال خواهد داشت. جف بزوس، مغز متفکر و بنیان‌گذار این شرکت، کارش را با توسعه مدل‌های ریاضی برای صندوق سرمایه‌گذاری شرکت شروع کرده و قویا معتقد به تحلیل‌های سیستماتیک است، اما در عین حال، او برای آنچه شرکت‌های پیشرو «برداشت از نامطمئن‌ها» می‌‌نامند، شهرت‌یافته است. تصمیمات مهم وی براساس منابع و تحقیقات نیست، بلکه او روی ایده‌هایی فراتر از محک‌های خرد مقیاس، قمار می‌کند.

جولیان و همکارانش در این مقاله توصیه می‌کنند که درآینده دو استراتژی الزام‌آور ظاهر می‌شود. «در آینده شرکت‌هایی با قدرت پردازش بزرگ یا داده‌های علمی عالی نیستند که پیشرو میدان خواهند بود، بلکه آنهایی که زودتر از بقیه ظرفیت‌شان را برای صراحت عمل توسعه می‌دهند، توفیق بیشتری در این امر خواهند داشت: توانایی شناسایی به‌موقع فرصت‌ها و تجربه پیشنهادهای جدید و قدرت ریسک روی آنها در مواقع نیاز.»

اما اقدام بدون جهت‌گیری اتفاق خطرناکی است. برای هدایت آن به مسیر موثر، شرکت‌ها نیاز دارند باورهای حسی خود را تقویت کنند– به شواهد حسی خود گوش دهند و مفهومی برای کارمندان و مشتریان خود ایجاد کنند. یک ذهن تک‌بعدی بر دانش ریاضی و منطقی تاکید می‌کند که به شرکت‌ها برای ایجاد پیشنهادهای منحصر به‌فردکمک می‌کند، اما با این خطر که خبری از زیبایی، لذت‌، هیجان، ناگهانی و یکتایی در آن نیست.  در تمامی صنایع همواره جدالی بین برندهای تکنیکال‌تر (مانندسامسونگ و تویوتا) با برندهای احساسی‌تر مانند اپل و BMW وجود دارد. درحالی‌که هر دو گروه می‌توانند موفق باشند، اما گروه دوم می‌تواند اذهان را تسخیر کند و معمولا حاشیه بالاتری داشته باشد. این دوگانه ضروری، صراحت عمل و اعتقاد راسخ درونی، نتایجی در سطوح چندگانه تحلیلی دارند:

استراتژی

رویکرد کلاسیک به استراتژی‌های سازمان این بوده است که به تصمیمات پشت‌سر هم فکر کنیم: چرا می‌خواهیم موفق شویم، در چه بستری و چگونه به آن دست خواهیم یافت؟ این منطق در یک محیط پایدار موثر است، اما در یک جهان متغیر، سریع و پیچیده، از ساختارهای کندی برخوردار است. در مقابل، بینش مبتنی بر تعامل با مشتریان، منجر به روند بازاندیشی و حساس‌سازی می‌شود که در نهایت دورنمایی از استراتژی را شکل می‌دهد.

سازمان

مدل مدیریت قراردادی و معمول در عصر صنعتی، بروکراسی بوده است – که هماهنگی فعالیت‌ها از طریق قوانین استاندارد، روش‌ها و سلسله‌مراتب رسمی افراد انجام می‌شود. در عصر ارتباطات کنونی معمولا شایسته‌سالاری طرفدار بیشتری دارد – که هماهنگی فعالیت‌ها در این روش بر مبنای قضاوت متقابل از علاقه شخصی و دانش فردی و تخصص انجام می‌شود. مدل ایجاد شده که ما به آن باور داریم و اکنون مورد نیاز است، عدالت است – که فعالیت‌ها در آن بر اساس فرصت‌های خارجی پیرامونی و اعمال فرد هماهنگ می‌شود، مخصوصا اگر توسط اعتقاد درونی نیز پشتیبانی شود.

رهبری سازمانی

با استفاده از روش‌های بروکراتیک یا شایسته‌سالارانه، رهبران می‌توانند به صورت سنتی و به‌شیوه از بالا به پایین کار کنند. اما اگر کسب‌وکار شما بر اساس صراحت عمل و اعتقاد راسخ احساسی شکل‌گرفته باشد، باید مطمئن شوید که افراد در سازمان‌تان، مفهوم، انگیزه و فرصت برای کارآفرینی دارند –  تا هر وقت فرصت‌ها پدیدار شدند آنها را دنبال کنند.

این امر مسئولیت بزرگی بر عهده رهبران می‌گذارد که کارشان را درست انجام دهند –  تا جهت حسی کلی و مشخصی را تعیین کنند و محیط کار امنی فراهم آورند، تا افراد فضای تلاش‌کردن در راستای ایده‌های‌شان را داشته باشند و منابعی را که برای پشتیبانی این افراد نیاز است فراهم کنند. البته این‌ها همیشه المان‌هایی از کار رهبران است. اما این امر در دنیای تجاری سریع کنونی امری حیاتی‌تر شده‌است. به‌ویژه رهبران باید دو توانه نیز باشند – آنها باید قادر به تحویل گرفتن نتایج امروز برای فهمیدن کارآیی خروجی عملکرد موجود باشند، در حالی که باید چیزهایی را که در ادامه پیش روست، نیز بررسی و اکتشاف کنند.