معمولا تاریخ به صورت خطی آموزش داده می‌شود. در این روش آموزشی، روایت‌های تاریخی مشهور نادیده گرفته می‌شود و تنها بر دنیای مغرب تمرکز می‌شود.

با این حال، این باور وجود دارد که درک این موضوع که یک پدیده منجر به رخ دادن یک پدیده دیگر می‌شود، به ما کمک می‌کند که دید وسیعی از تولیدات انسان‌ها در طول زمان به دست آوریم. بهتر است ، جنبش‌های مرکزی و سبک‌های معماری مقدسی را که در تاریخ معماری و از دوران باستان تا به امروز ظهور کرده‌اند بشناسیم. این سبک‌های معماری و جنبش‌ها واکنش‌های پیوسته یا جداگانه نسبت به وقایع هستند. بنابراین، در این مقاله، برخی از تاثیرگذارترین سبک‌ها و جنبش‌ها، ویژگی‌های کلی و منحصر به فردشان را توضیح می‌دهیم.

کلاسیک

معماری کلاسیک در یونان باستان بین قرن‌های ۴ تا ۷ ام قبل از میلاد ایجاد شده‌است. ویژگی خاص این معماری، معابد مذهبی بزرگی هستند که با سنگ ساخته شده‌اند. این معابد، دارای نظم، تقارن، مطابق با اصول هندسه و پرسپکتیو هستند. یکی دیگر از ویژگی‌های برجسته این نوع معماری، اصول “دستورات یا نظم های معماری” است: دوریک، یونیک، و کرنتین. برجسته‌ترین اثر معماری در شیوه کلاسیک، معبد پارتنون است. این معبد در آکروپولیس آتن در قرن ۵ ام قبل از میلاد ساخته شده‌است. معبد پارتنون ویژگی‌های قابل توجهی دارد: یک حجم که روی پی معبد ساخته شده‌است و از ستون‌ها و سرستون‌های آنها حمایت می‌کند. سرستون‌ها نیز از سنتوری ساختمان حمایت می‌کنند.

رمانس

این سبک در اروپا بین قرن‌های ۶ ام و ۹ ام ظهور کرد و ارتباط زیادی با زمینه تاریخی خود داشت. در دوره‌ای که کشورهای خارجی در جنگ به سر می‌بردند و نگران محافظت در مقابل تهاجم‌ها بودند، ساختمان‌های الهام گرفته از جمهوری رم باستان با دیوارهای مقاوم و سنگین خود شناخته شدند. این ساختمان‌ها دریچه‌های کوچکی در قوس‌های نیم دایره‌ای ساختمان دارند. نمونه‌های معماری رمانس، کلیساهایی هستند که در این دوران ساخته شده‌اند و یکی از مهم ترین آثار این دوران، کلیسای کاتدرال سانتیگو د کامپوستلا در اسپانیا است که به عنوان برجسته‌ترین نمونه این سبک معماری شناخته شده است.

گوتیک

نام‌های قدیمی این سبک معماری اپوس فرانسژیوم یا اثر فرانسوی است که بین سال های ۳۰۰ و ۱۹۰۰، اواخر قرون وسطی و در فرانسه متولد شد. در دوران روشنگری، نام گوتیک به این سبک معماری اطلاق شد. این نام به معماری‌های بلند، عمودی و با شکوه اطلاق می‌شود. آثار اصلی گوتیک، ساختمان‌های وابسته به مسیحیان، کلیساها، کلیساهای کاتدرال با قوس‌های نوک تیز و طاق‌های نوک دار هستند. اکثر ساختمان‌های گوتیک به عنوان میراث جهانی در یونسکو ثبت شده اند. به عنوان مثال می‌توان به کلیسای کاتدرال نوتردام و کاتدرال ریمز اشاره کرد.

باروک

این معماری در قرن ۱۶ ام و در زمان رژیم سلطنتی اروپا شکل گرفت و معمولا در ساختمان‌های مذهبی مشاهده می‌شود. ویژگی‌های اصلی این معماری استفاده از تزئینات و عوامل ایجاد کننده حس دراماتیک است. این کار با ایجاد تناقضی بین نور روشن و تاریکی عملی می‌شود. در واقع، در معماری باروک، عوامل ساختاری به عنوان دکور استفاده می شوند. یکی از نمونه‌های این سبک، کلیسای گسو در روم است که به عنوان اولین نماد واقعی معماری باروک شناخته می‌شود.

نئوکلاسیک

از قرن ۱۸ ام به بعد، معماری نئوکلاسیک به دنبال احیای سبک کلاسیک یونانی و ساختمان‌های رومی بود. ظاهر این ساختمان‌ها به شدت تحت تاثیر بستر اجتماعی و اقتصادی آن زمان است، یعنی دوره انقلاب صنعتی و دوره ای که دانشجوهای طبقه بالاتر از متوسط، تور سنتی گراند تور را آغاز کردند. در این تور، دانشجوها به دور دنیا سفر می‌کردند و با آثار قدیمی آشنا می‌شدند. احیای تولیدات فرهنگی اروپا، یک واکنش منطقی و متقارن به معماری باروک بود. این جنبش تا قرن ۱۹ ام ادامه پیدا کرد و در کشورهای مختلف اجرا شد.