کوچک‌کردن آپارتمان خیلی هم از مراحل هیجان‌انگیز زندگی نیست. البته مثل هر کار دیگری این کار هم می‌تواند بد و یا خیلی خوب انجام شود. از بخت خوشِ یک زوج نیویورکی که حالا دیگر تنها شده‌اند و بچه‌هایشان خانه را ترک کرده‌اند، گیسو و مژگان حریری که از اعضای تالار مشاهیر طراحی داخلی هستند
از پویاییِ خانواده به خوبی سر در می‌آورند-چرا که این دو خواهر حالا دیگر چهل سال از اداره‌ی دفتر معماری حریری و حریری اشان می‌گذرد و پیش از این با هم در دانشگاه کرنل درس خوانده‌اند. خواهران حریری از دانش‌اشان استفاده کردند تا در عین وسعت بخشیدن به افق دید این دو زوج آن‌ها را در خانه‌ای جمع‌جورتر جای دهند.
نام پروژه: آپارتمانی در نیویورک
مکان: نیویورک
شرکت سازنده: حریری و حریری
متراژ: ۱۹۵ متر
منابع پروژه
این که معمارها از قبل مشتری‌های خودشان را به واسطه‌ی کار کردن بر روی آپارتمان جاداری که متعلق به پیش از جنگ بود می‌شناختند و شاهد سال‌های مدرسه رفتن دختر و پسر خانواده بودند برای برداشتن موانع از سر راه چیزی که می‌تواند تغییر سختی به حساب بیاید مفید بود. حالا که بچه‌ها رفته بودند، این زوج مصمم بودند تا آپارتمانشان را که در ساختمانی متعلق به دهه‌ی ۱۹۶۰ واقع شده بود بازسازی کنند و به همین خاطر دوباره با خواهران حریری تماس گرفتند. گیسو حریری می‌گوید: «شیوه درخواست‌شان از ما برای این که با آن‌ها رشد و تغییر کنیم خیلی خوشایند بود.»
با این حال خواهران حریری از چالش‌های کار آگاه بودند. مثلا سقفِ مکان جدید تقریبا نود و یک سانتیمتر کوتاه‌تر از چیزی بود که زوج صاحب خانه به آن عادت داشتند. علاوه بر آن برق‌کاری‌ها و تاسیسات قدیمی هم باید تعویض می‌شد و جایگزین‌های جدیدی هم که در سقف تعبیه می‌شد ارتفاع آن را کمتر می‌کرد. اما خواهران حریری طوری مشکل را برطرف کردند که اجازه ندادند هیچ‌کدام از محدودیت‌ها سر راه این احساس فوق العاده قرار بگیرد.
مجموعه‌کارهای فراگیر شرکت حریری و حریری که جایزه هم برده و همه‌چیز طراحی کرده از فضاهای هنری گرفته تا هتل و ساختمان‌های اداری به خواهران حریری دیدگاهی همه‌جانبه از مشکلات و راه‌حل‌های آن‌ها داده است. مژگان حریری به این زوج گفت: «من و گیسو قصد داریم این آپارتمان را به زیبایی و راحتیِ آپارتمانِ قبلی درست کنیم، چون دست آخر همه چیز به نقشه، مصالح و بینش ختم می‌شود.» و حرف‌اش را هم عملی کرد.
کار با گوی تخریب شروع شد و یک بازسازی کامل بیشتر دیوارهای خانه را از بین برد تا فضای داخلی را که مثل فضاهای داخلی آپارتمان‌های دیگر بود شبیه زیرشیروانی کند. آشپزخانه‌ی نقلی آپارتمان و انباریِ جداگانه‌اش با هم ترکیب شدند تا فضای بزرگی را درست کنند که دورش را کابینت‌های چوب‌گردویی که به چهار قسمت مساوی برش خورده‌اند پوشانده و نزدیک به فضای نشیمن است.
با این حال حریری‌ها با توجه به این که می‌دانستند فضاها باید از هم جدا باشند دیواری با شیشه‌ی مات طراحی کردند که قابی کشویی داشت و بین گوشه‌ی مربوط به آشپزخانه و نشیمن و فضای پذیرایی که بیشتر مربوط به مهمان است قرار می‌گرفت.
سقف کوتاه آن هم با زیرکی و به شکلی لایه‌لایه پایین می‌آید. گیسو حریری می‌گوید: « این بخش به جای این که تبدیل به بدترین بخش پروژه شود بهترین بخش آن می‌شود.» در این میان کف هم بیشتر از چوب بلوط درست شده که رنگ آن خاکستری روشن است. به دیوارهای دست‌نخورده هم توجه ویژه‌ای شد؛ گیسو حریری در این رابطه می‌گوید: «این دیوارها متحرک هستند و چیزی سر راهشان قرار نمی‌گیرد؛ کلید برقی و یا حاشیه‌ی تزیینی در پایین آن‌ها قرار ندارد.» و رنگ‌اشان هم به شکل آرام‌بخشی سفید است. به عبارت دیگر آن‌ها چیزی بی‌عیب و نقص برای هنر معاصر جسورانه هستند.
گزیده آثار بیشتر شامل نقاشی‌های تعدادی از هنرمندان بین‌المللی است به علاوه‌ی چندتایی تابلوی مربوط به متروی نیویورک که برای این که رنگ‌بویی محلی به آن بدهد به کار اضافه شده است. پسرِ این زوج، هنرمندی که از قضا او هم کارش خرید و فروش آثار هنری است، چند تا نقاشی روی بوم به کار اضافه کرد که والدین‌اش از نمایش دادن آن‌ها در خانه‌اشان به خودشان خیلی می‌بالند.
گیسو حریری می‌گوید وقتی این زوج فهمیدند می‌توانند خانه‌اشان را تبدیل به موزه‌ای شخصی کنند «خیلی هیجان‌زده شدند. این کار مثل این است که از آپارتمان‌اتان برای آموزش و کمک به فرزندانتان هم استفاده کنید. آیا همه‌ی ما دلمان نمی‌خواست می‌توانستیم در موزه زندگی کنیم؟» آن‌ها می‌توانستند با وجود پسرشان که به آن‌ها در انتخاب گزیده‌ها کمک می‌کرد از آثار به صورت چرخشی استفاده کنند.
با توجه به این که نمایش آثار ماموریت اصلی بود، نورپردازی باید بسیار دقیق و حساب‌شده انجام می‌شد. چراغ‌های دیواریِ قابل‌تنظیم نقاشی‌ها را روشن می‌کنند. در ضمن اثاثیه‌ی ثابت و تزیینی هم داستان مشابهی دارند. مژگان حریری در این رابطه توضیح می‌دهد: «موضوع دیگری که در تمام پروژه جریان دارد وام گرفتن طبیعت است؛ این که طبیعت را به درون خانه بیاوریم.»
دوره‌های مرتبط:
همایش رایگان دوره معماری داخلی
بنابراین خواهران حریری لوسترهای شاخه‌شاخه و اورگانیک استودیوی برتجان پات را انتخاب کردند که در انتهای هر شاخه دیسک‌های پلی‌کربنات قرار گرفته. شکوفه‌های گلی را تصور کنید که قبل از بازشدن‌اشان بزرگ و سفید و خیس‌اند.
گیسو حریری می‌گوید اتاق‌خواب‌ها، اتاق اصلی و اتاق مهمان «تمیز و ساده»اند و با این‌حال مجلل هم هستند. در حمام کاشی‌کاری‌های هندسی به کار رفته و وان حمام اتاق اصلی برداشته شده تا برای یک دوش بزرگ و راحت جا باز کند. می‌شود گفت خانه‌ی خلوت این زوج حالا دیگر خوب مجهز شده- البته با کوچک‌تر شدن.
منبع مقاله:
interiordesign
ترجمه:
موسسه معنا
با دوستانتان به اشتراک بگذارید:
